Zelfstandigheid op vakantie

Het uitzoeken van een vakantie is voor iedereen een opgave. Je bent zo bang dat je net het verkeerde kiest, dat het niet aansluit bij je wensen. Je hoopt op mooi weer, vooral als je naar een camping gaat en bovenal hoop je dat je kinderen zich er kunnen vermaken. Alhoewel het uitzoeken voor iedereen een dingetje is, denk ik dat wij door Joas ook net naar andere (pietluttige dingen voor een ander misschien) kijken.

Het idee dat ik met twee kinderen 12 uur in een auto moet zitten om op bestemming te komen, of het idee dat ik met twee kinderen moet gaan vliegen, krijg ik spontaan klotsende oksel en stress-aanvallen. (Terwijl wij zelf pre-kids wel echte reizigers waren, maar we hebben ons hierbij neergelegd.) En in een hotel zitten met twee baldadige-spring-in-het-veld jongens lijkt me ook niet iets. Deze opties vielen dus al snel af. Al snel stond vast dat we dit jaar weer naar een camping in Nederland wilden gaan, net als vorig jaar, echt ideaal voor de jongens. Uiteraard wilden we nu graag naar een andere camping en op Facebook had ik anderen om wat tips gevraagd.

Joas is natuurlijk net ietsje anders dan andere kinderen. Hij wordt deze maand alweer vier jaar, maar fysiek gezien kan hij nog toch een aantal dingen niet die andere kinderen al wel kunnen op deze leeftijd. Daarom hebben we bij het uitzoeken van een geschikte camping bijvoorbeeld gekeken naar wat voor een speeltuintjes er op het veld stonden waar ook hij zich zelfstandig kan vermaken. Meneertje is gek van speeltuinen en vooral de ‘tijbaahh’ (glijbaan) en de ‘mommel’ (schommel) en ook de ‘tihh-tahh’ (wipwap) vindt hij erg leuk. Dus wij inzoomen op de plaatjes op de websites en gekeken naar wat voor een soort trappetjes erbij de glijbanen zaten (een rek, een trappetje of klimwand-trapje etc). Joas kan namelijk heel goed zelfstandig een normale trap of een schuin laddertje op komen, maar een klimrekje of zo’n klimwandje is toch wel een uitdaging. Iets wat hij wel kan met onze hulp, maar helaas nog niet alleen. En laten we wel wezen, wij willen ook graag dat Joas zich zelfstandig kan vermaken in de speeltuin, zodat papa en mama ook even op hun kont kunnen zitten. Daarnaast keken we natuurlijk welke andere faciliteiten de speeltuin had. Inzoomen, plaatjes kijken met in ons achterhoofd, kan hij dit zelf of niet?

De camping die er voor ons het meeste uitsprong was de Sprookjescamping in Rheeze (nee dit is niet bedoeld om reclame te maken voor de camping haha). We hadden een mooi veld gevonden, met een speeltuintje letterlijk voor de tent. En alle dingen die Joas (en Jens uiteraard ook) leuk vond zaten in de speeltuin. De glijbaan, de schommel, de wipwap, zand, waterkraan etc.

Daarnaast hebben we bij het uitkiezen van de plaats van de tent goed gekeken waar de uitgangen van het veld zaten. Want meneer de President is een weglopertje en we wilden eigenlijk dat het even duurde voordat hij de uitgangen had gevonden. Want we weten nu eenmaal, zodra hij die weet, is het alsof een magneet hem er naar toe trekt. Iets met #gewoonomdathetkan. Meneer had de uitgangen helaas na een dag al gevonden, wat resulteerde in veel frustrerende momenten. Want hoe hard je ook roept, hij denkt: Ik wil die kant op en ik gá die kant op. Doeiiiii….. Maar goed… zennnnn………

En ook bij deze camping zaten fantastische glijbanen in het zwembad waar hij bijna allemaal zelfstandig vanaf kon. Hoe stoer is dat?! Meneer de Koning (Jens) is namelijk een schijterd en zei elke keer bij de glijbanen in het zwembad: “Jens niet, Jens bang”.

Maar goed, al met al echt een camping gebouwd voor de kleineren onder ons. Met alles is rekening gehouden om het kind (en ouder) zo gemakkelijk en comfortabel mogelijk te maken.

Hoe meer Joas op de vakantie zelfstandig kan doen hoe makkelijker voor papa en mama. Maar ook voor mij toch ook het gevoel dat hij bijna een ‘gewone’ bijna-4-jarige is, die al heel veel zelf kan. Dat hij niet onder hoeft te doen (fysiek gezien) voor andere kindjes. Want onbewust blijf je als ouder toch vergelijken met leeftijdgenootjes. En feit is, dat het gat beetje bij beetje iets groter wordt. Soms wat meer, soms wat minder. Het leuke en fijne is dat zijn leeftijdsgenootjes op deze leeftijd nog niet echt door hebben dat Joas ‘anders’ is. En dat hij heerlijk met ze mee hobbelt.

Aangezien wij buiten het hoogseizoen op vakantie waren, stond het veld vol met gezinnen en kinderen onder de vier jaar. En wat heerlijk om te zien dat het eigenlijk in elk gezin hetzelfde gaat. Baldadige kinderen, vermoeide ouders die hun best doen om leuk en aardig te blijven, wat uiteindelijk toch niet lukt en het heerlijke gebek over en weer. Aan het einde van de week gesloopte en vermoeide kinderen die zich ter aarde gooien zodra ze hun zin niet krijgen (inclusief mijn eigen kinderen). Ik kan je zeggen, wat dat betreft is ons gezin net als elk ander gezin. Ik had heel wat filmpjes kunnen maken van Joas en Jens die een keel op zetten omdat ze niet kregen wat ze wilden. Iets met #zezijnaltijdzolief-myass.

Al met al hebben we echt een heerlijke week gehad, volop mooi weer en konden we even de boel de boel laten. De nachten waren wat minder, maar ja dat hoort er misschien ook een beetje bij op de camping. We hebben als gezin kunnen genieten en kunnen wel met zekerheid zeggen dat het ook volgend jaar weer heerlijk een camping gaat worden.

Volg ons op Facebook: https://www.facebook.com/bzzonder 

Volg ons op Instagram: https://www.instagram.com/bzzonder/