Op cursus op je kind met downsyndroom te begrijpen. Kinderen met downsyndroom verwerken de ‘buitenwereld’ anders dan dat wij zelf doen. Bij Joas zien we ook ander gedrag dan bij bijvoorbeeld zijn broertje. Joas communiceert anders dan zijn broertje. Dit alles maakt dat het voor ons als ouders soms ook moeilijk is om te begrijpen wat hij nu wil of te begrijpen waar bepaald gedrag vandaan komt. Om hem beter te begrijpen ben ik onlangs bij het VIM begonnen met de 3-daagse cursus ‘Dysfatische Ontwikkeling’.
Inmiddels heb ik de eerste cursusdag gehad en er is me al veel duidelijk geworden. Het eerste wat ons werd verteld is:
“Ga er als ouder van een kind met downsyndroom vanuit dat het gedrag en vaardigheden van het kind niet direct en onvermijdelijk voortvloeien uit het downsyndroom. We kunnen er invloed op uitoefenen!”
(Uitspraak van Dr. Gert de Graaf)
Vrijwel al het gedrag kan beschreven worden in termen van taalvaardigheden of het gebrek eraan.
En deze taalvaardigheden, of dysfatische ontwikkeling, of taalontwikkelingsstoornis staat los van het downsyndroom.
Veel heeft te maken met de innerlijke spraak, dus de spraak die je ‘in je hoofd’ hebt bij het uitvoeren van bepaalde handelingen. Bij kinderen met downsyndroom is deze innerlijke spraak vaak verminderd of afwezig. Daardoor hebben ze dus meer moeite om zichzelf van binnenuit aan te sturen. Maar we kunnen hier invloed op uitoefenen.
Een voorbeeld:
Als je Joas een opdracht geeft is het voor hem moeilijk om in zijn hoofd de stappen op een rij te zetten wat hij daarvoor moet doen. Als hij bijvoorbeeld de opdracht krijgt om te gaan ‘kleuren’ dan moet hij heel wat stappen doorlopen voordat hij daadwerkelijk kan gaan kleuren. Dus in zijn hoofd moet hij het volgende tegen zichzelf zeggen:
– Ik sta op en loop naar de kast
– Ik zoek de stiften, waar zijn de stiften?
– Zoeken zoeken zoeken..
– Oh daar zijn de stiften, ik ga ze pakken.
– Ik heb ook papier nodig. Waar is het papier?
– Zoeken zoeken zoeken…
– Oh daar is het papier. Ik ga het pakken.
– Ik heb de stiften en het papier, nu moet ik terug naar mijn plek.
– Waar is mijn plekje?
– Ik loop terug naar mijn stoel en ga weer zitten
Als deze innerlijke spraak dan al ontbreekt, hoe kun je dan verwachten dat hij de opdracht juist uitvoert? En daar bovenop, stel je voor dat hij wel de eerste stap kan bedenken ‘Oh de stiften liggen in de kast, ik moet naar de kast lopen’ en onderweg naar de kast ziet hij iets anders interessants, dan is hij alweer vergeten wat hij moest doen. Puur door de afwezigheid van de innerlijke spraak en innerlijke sturing.
In de meeste gevallen, als hij dus een opdracht niet (goed) uitvoert, of niet goed luistert is dat niet omdat hij dwars wil doen. Daarom is het zo belangrijk dat wij zijn innerlijke spraak stimuleren door alles te beschrijven wat hij en wij aan het doen zijn.
Als ik met hem boodschappen ga doen (jullie kennen de filmpjes denk ik wel van Facebook) dan krijgt hij zijn eigen boodschappen wagentje. Maar als het aan Joas ligt kneurt hij hier meteen mee weg en sjeest hij de hele supermarkt door. Hij krijgt natuurlijk als ‘opdracht’ om achter mij aan te lopen en de boodschappen in het karretje te doen. Dus door de hele supermarkt loop ik constant tegen hem te praten, en ben ik eigenlijk zijn innerlijke stem:
– Kom maar Joas, lopen lopen lopen.
– Stop! Mama pakt even de melk.
– Wachten wachten wachten
– Zet de melk maar in het winkelwagentje, goed zo!
– Kom maar, gaan we weer lopen.
– Lopen lopen lopen.
– Etc etc etc!
(De mensen in de supermarkt zullen wel denken…koekkoek!)
Doordat wij dit bovenstaande proces nu al zo vaak hebben gedaan slijt dit er in bij hem en hoef ik steeds minder ‘zijn innerlijke stem te zijn’, omdat hij dit nu zelf kan.
Voor mij is de cursus wel een eye-opener wat de oorzaken van bepaald gedrag kunnen zijn. Want hoe vaak ik wel niet een punthoofd krijg van Joas omdat hij niet ‘luistert’. Feit is, hij luistert wel, in de meeste gevallen. Het is en blijft voor nu een dwars en koppig peutertje. Maar door deze cursus kan ik bepaald gedrag van hem beter in perspectief plaatsen en accepteren dat hij dit echt niet doet om mij dwars te zitten. En op iets wat niet bewust doet, mag ik natuurlijk niet boos worden. En trust me, dit is echt een leerproces. Want soms heb je nu eenmaal niet het geduld. Maar al doende leert men en komen we waar we willen zijn. Het is gewoon een lang proces.
Om zijn innerlijke spraak te stimuleren krijgen wij nu als opdracht mee om korte verhaaltjes te maken uit zijn eigen belevingswereld. Zo heb ik een verhaaltje gemaakt over het voeren van de geitjes.
Morgen hebben we dag twee van de cursus. Hopen dat we daar weer wat wijzer worden.
Lees ook: Wat is Dysfatische Ontwikkeling?
Volg ons op Facebook: https://www.facebook.com/bzzonder
Volg ons op Instagram: https://www.instagram.com/bzzonder
Wat herkenbaar je verhaal. Ook deze cursus gedaan 1,5 jaar geleden en dagelijks nog wat aan. Maar blijft een proces, kan niet altijd bedenken dat het door ontbreken van de innerlijke spraak komt… zie alleen een kind dat niet doet wat ik vraag of houdt zich niet aan regels. Maar fijn dat je blog me er weer even aan herrinnert!