Laatst zei ik tegen Wilfred: “Weet je, met Jens en Juup gaat alles zo vanzelf. Ze pikken dingen heel snel op, zijn zeer observerend (vooral naar de tv), met Jens kun je lekker klessebessen over van alles en nog wat. Met Joas is dit gewoon anders. Ik voel met vaak zo schuldig richting Joas. Schuldig in de zin dat ik niet genoeg doe om zijn ontwikkeling te stimuleren.” Wilfred keek me aan, en ik zag in zijn blik: “Je bent niet goed bij je hoofd!”
Ontwikkeling stimuleren
Vanaf het moment dat Joas geboren is kregen we natuurlijk een walm van informatie over ons heen. En de meeste informatie is gebaseerd op wat wij als ouders kunnen doen om zijn ontwikkeling te stimuleren. Fysiotherapie, logopedie, gym, leespraat, spelletjes om te doen, speelgoed wat goed is voor zijn motorische ontwikkeling. Je krijg van iedereen tips en trucs. Vanaf het begin worden je handvatten aangeboden om ‘eruit te halen wat erin zit’.
Feit is, voor ons is het ook de eerste keer dat wij een kindje met downsyndroom hebben. Ik wist er ook niet heel veel van. Ik heb cursussen gevolgd om ‘downsyndroom’ beter te begrijpen. Ik heb boeken gelezen en me er online in verdiept. Ik heb medische verslagen gelezen. En alhoewel ik natuurlijk heel veel van Joas zie in al die verhalen, is ook elk kind met downsyndroom weer anders. En gaat ook zijn ontwikkeling niet zoals in een boekje beschreven.
Je bent zijn moeder!
Alhoewel ik weet dat ik er mee bezig ben, me erin verdiep, heb ik toch nog steeds het gevoel dat ik soms tekortschiet in bijvoorbeeld het thuis oefenen met hem. En ik reken het mezelf aan als hij bepaalde dingen bijvoorbeeld nog niet helemaal goed doet. Wat natuurlijk onzin is, dat weet ik ook wel! Maar het is zo’n knagend gevoel van binnen.
Het eerste jaar dat Joas naar het reguliere onderwijs ging vond ik het ook heel moeilijk loslaten. Nu we een 1,5 jaar verder zijn probeer ik ook steeds vaker tegen mezelf te zeggen: “Je bent zijn moeder, niet zijn begeleidster. ” In een gezin met 3 kleine kids is er gewoon simpelweg niet altijd de tijd om met hem te gaan zitten woordjes oefenen, pengreep oefenen, uitspraak oefenen, scheuren van papier oefenen, broek omhoog hijsen oefenen, zelf afdrogen oefenen. The list is looooong!! Op school is hij om te leren.
Omgeving van mogelijkheid
“Jeanine: accepteer het!”, aldus mijn innerlijke Jeanine. Accepteer dat je zijn moeder bent, niet een professional. Accepteer dat jouw taak is om hem liefde te geven, geborgenheid en geluk. Accepteer dat hij gewoon alles lekker op zijn eigen tempo doet. Accepteer dat je niks anders kunt doen dan een ‘omgeving van mogelijkheid’ voor hem te creëren. Het gaat goed komen!!
“In case nobody told you today. You are beautiful, you are loved, you are needed, you are strong, you are enough!”
Mijn goede voornemens voor 2020 kan ik samenvatten in twee woorden: geduld en acceptatie!
In mijn ogen ben jij een hele grote kanjer. Je doet zoveel voor jullie prachtige zoon Joas. Je geeft hem zoveel liefde